Zo stond Lua Brisa er in januari 2006 bij. De witte achterkant. Tussen de watertoren en het huis kon je de zee zien. Om het huis was het een zandvlakte. We waren erg gecharmeerd van de combinatie van witte steen met dat rode dak. Links en rechts van de deur zijn stenen sleuven, vents, voor ventilatie. Achter het huis stonden 3 palmen voor schaduw. We hebben erg ons best gedaan het rode dak te houden. Wat ons niet is gelukt. Dat komt door de Maresia, een zoute zeewind, die verkoeling brengt, en verder alles aantast. Een rood dak van deze kwaliteit moet je elke twee jaar vervangen. Zeggen ze...
1 opmerking:
your site is loading rapidly
Een reactie posten