Saudade da Luabrisa

Saudade is een verlangen met een melancholieke onderstroom, een beetje fado achtig. In dit geval heimwee naar Lua Brisa. Brazilianen kunnen dat zo voelen. Wij niet. Wij zijn erg vrolijk omdat we simpelweg enorm veel zin hebben om in december weer naar Aguas Belas te gaan...

decisions, decisions

Tsja, willen we die inlays van Portugese tegels in de suites nu recht of diamant? De grijze tegels zijn diamant gelegd. Willen we organisch, vloeiend, of juist verrassend anders? Zijn die mozaiektegels van zichzelf niet verrassend genoeg dan? OK, duidelijk. De inlays gaan er diamant in. Behalve daar waar de inlays de kamers met elkaar verbinden. Dat moet toch echt recht gelegd worden. Maar willen we dan hetzelfde patroon als in het hoofdhuis? En wat doen we dan met de tropische courtyard...?

tropical courtyard

Dit is de tropische courtyard, willen we daar maken bedoel ik. Nu de stenen, het cement en alle bouwmaterialen daar zijn weggehaald zien we pas goed hoe groot die ruimte is. Ongeveer 350 m2. Groen, grote tafels, waterpomp, palmen, mango tree, schaduw, bbq, bankje met portugese tegels. Dat zijn wat ingredienten. Ik heb alvast een foto van fonteinachtige pomp gestuurd. 'Mooi', zei Peter, wel een hele klus...