woensdag 5 december 2007
woensdag 14 november 2007
Saudade da Luabrisa
Saudade is een verlangen met een melancholieke onderstroom, een beetje fado achtig. In dit geval heimwee naar Lua Brisa. Brazilianen kunnen dat zo voelen. Wij niet. Wij zijn erg vrolijk omdat we simpelweg enorm veel zin hebben om in december weer naar Aguas Belas te gaan...
maandag 12 november 2007
decisions, decisions
Tsja, willen we die inlays van Portugese tegels in de suites nu recht of diamant? De grijze tegels zijn diamant gelegd. Willen we organisch, vloeiend, of juist verrassend anders? Zijn die mozaiektegels van zichzelf niet verrassend genoeg dan? OK, duidelijk. De inlays gaan er diamant in. Behalve daar waar de inlays de kamers met elkaar verbinden. Dat moet toch echt recht gelegd worden. Maar willen we dan hetzelfde patroon als in het hoofdhuis? En wat doen we dan met de tropische courtyard...?
tropical courtyard
Dit is de tropische courtyard, willen we daar maken bedoel ik. Nu de stenen, het cement en alle bouwmaterialen daar zijn weggehaald zien we pas goed hoe groot die ruimte is. Ongeveer 350 m2. Groen, grote tafels, waterpomp, palmen, mango tree, schaduw, bbq, bankje met portugese tegels. Dat zijn wat ingredienten. Ik heb alvast een foto van fonteinachtige pomp gestuurd. 'Mooi', zei Peter, wel een hele klus...dinsdag 11 september 2007
Zeehekje betekent hondje
Over de afscheiding aan de zeekant hebben we het ook lang gehad, zoals over heel veel. We willen zicht maar ook graag privacy. Heb je overal hoge muren, stappen ze aan de voorkant zo je tuin in. Hebben we toch gekozen voor maximaal zicht, voor een transparant boeren hekje. En misschien een hondje, voor de privacy...Hangmat voor watjes
Hangmatten hebben we in soorten en maten. Brazilianen slapen in van die katoenen fel gekleurde. Waar wij niet in, of moet je zeggen op komen?, laat staan er weer uit, of moet je zeggen af komen? Daarom deze tropische canape aan touwtjes, een hangmat voor beginners, voor watjes zoals wij. Maar wat hangen we daar lekker in en op...! Green, green grass of home
Madelon vindt gras stom. Maar tegels zijn wel heel veel tegels, en zand stuift zo lekker op. En in de vorm van de welving van Madelons kuiten ziet het gazon er meer dan acceptabel uit, vind ik zelf. Tegen de watertoren op de achtergrond ontstaat een buitenkeuken. Eentje met drie ovens, eentje voor bbq, een aparte voor pizza's, en nog een zeer noodzakelijke waarvan de zin en functie me even ontschoten is. 'A must do', adviseerde Peter Marsman... Gazebo
Gazebo als relaxplek met direct zicht op zee. In de schaduw, wel zo prettig. En een boerenhekje, een soort vitrage eigenlijk, je kunt er doorheen kijken, maar niet echt. En groene grasjes om het tegellandschap wat te breken. We kijken nog voor een woeste palm, een of twee, die houden van een lekkere zeebries, en een zanderig ondergrondje.... vrijdag 6 juli 2007
After dark
After dark, in Brazilie altijd precies na zessen, nog even een finishing touch aanbrengen aan de top van de watertoren. Een mooi plaatje of simpelweg heel hard werken? Spiegeltje aan de wand
De bouw duurt nu meer dan een jaar. En we hebben echt goed geslapen, tot onze eigen verrassing. Maar de afstand is zo enorm dat ook als er dingen mis zouden gaan. Je doet er niks aan. Toch zijn er dingen die we niet willen weten, niet willen zien. Zoals de montage van deze mega spiegel in de master bathroom. Hoe krijgen ze die er ooit in en op? Tegen de wand, en in 1 stuk wel te verstaan. We hebben geen idee, maar dan ook werkelijk geen enkel idee...! donderdag 21 juni 2007
Brauna
Brauna is de trotse chefe van de bouwers. Ik ken eerlijk gezegd weinig mensen die met zoveel plezier zo hard werken. En ik vind hem een ontzettend aardige vent. Als wij, Peter en Ana dingen voor het huis bedenken is Brauna's expert opinion goud waard. Pode o nao pode?, vragen we dan. Brauna weet het!bouw helden
Aguas Belas bouwhelden in mei 2007. Inclusief Ione en Peter, en een zwarte mascotte. Aan het eind van onze week organiseerden we een bbq voor de mannen die zich het afgelopen jaar uit de naad hebben gewerkt. Met veel resultaat, en plezier. Er waren mooie woorden van Pieter. Er waren rose en blauwe caps met Amsterdam en de Nederlandse vlag erop, die hadden we meegenomen . Een t-shirt met de Nederlandse leeuw voor chefe Brauna (rechtsonder), symbool van zijn (geest)kracht. Het is toch een raar gevoel dat mensen die je niet kent over zo'n afstand, over zo'n lange periode zo hard voor je bezig zijn. Het was daarom bijzonder en goed ze (een beetje beter) te leren kennen. Op onze laatste avond in Aguas Belas in mei 2007.maandag 4 juni 2007
Aguas Belas lagune
Vanaf ons huis liepen we over het strand, hooguit een kwartiertje. We gaan een hoekje om. Zien we plotseling dit ...Ik twijfelde de foto te plaatsen. Gun anderen dezelfde verrassing, schoonheid die onverwacht ontploft, die je raakt waist up and under!
Amsterdam - Brazil
A Hora do Brasil is in Nederland de gedroomde interlink voor Braziliaanse kunst en cultuur. Op 28 april heeft A Hora een ontroerende hommage aan de eerste 'Nederlandse Braziliaan' August Willemsen georganiseerd: 'Mensen sterven niet, zij worden betoverd...'.Donderdag 7 juni organiseert zij een Braziliaanse Zomersessie in het Bimhuis. Warm aanbevolen!
Meer info op: www.ahoradobrasil.nl
vrijdag 1 juni 2007
Lua Brisa, the building of
De suites zijn nog mooier geworden dan we gedacht hadden. Ruim en licht. Prachtig uitzicht rondom. Tussen de kamers plaatsen we schuifwanden. In een handomdraai heb je zo een dubbele suite voor gezinnen of iedereen die graag wat meer ruimte heeft.Lua Brisa views
De vista's zijn klaar. Zoals deze view vanaf de zijkant van de suite op de 1e etage. Lua Brisa, the building of
De suites zijn nog niet klaar. En de watertoren oogt nog kaal. De cementmolen draait nog op volle toeren. Maar het hoofdhuis is klaar. En het zwembad. En de view is er ook al. In mei 2007. Maar die is er eigenlijk altijd al geweest... Lua Brisa, road to Aguas Belas
Uit je Lua Brisa achtertuin stap je zo het strand op. Of je neemt dit weggetje naar Aguas Belas. 10 minuten naar de standtentjes en de caipirinha's aan de lagune... Places to buy
In mei 2007 ging Peter met ons bij deze sitio langs. Een weduwe van 20 (?!) treurt daar om de dood van haar 70-jarige Franse echtgenoot. Ik kan niet anders zeggen, dan 'dat die Fransen smaak hebben'... Prachtige sitio met veel hectaren cajhu bomen. En de weduwe wil graag verkopen. Wordt vervolgd. Lua Brisa people, Ana Lucia
Ana Lucia is de technisch ingenieur die de bouw van Lua Brisa begeleidt. Drie turven hoog laat zij zich geen mango's voor citroenen verkopen. Heel serieus en een harde werker. Zij is erg tevreden in mei 2007. Ze vindt Lua Brisa ruim, licht en comfortabel. Zij vindt de master badkamer het mooist. En zelfs de portugese tegels op een aantal plekken vindt ze heel geslaagd. Lua Brisa interiors, de eetkamer
De Lua Brisa eetkamer kijkt zowel op de courtyard en suites aan de achterkant als op het zwembad en de zee voor. Op rechts is de keuken met despensa (voorraadkast) en servizio (bijkeuken). Ondertussen worden bouwmaterialen met paard en wagen afgeleverd. Mei 2007.Lua Brisa interiors, bathroom master
Wij zijn erg blij met het bad van de masterbedroom. Marmer wordt in Brazilie veel toegepast. Het is niet zo kostbaar als bij ons. Madelon kwam met het idee de zwembadtegels in het bad te laten terugkomen. Maakt het allemaal minder streng, denken we. Ik riep bij alles 'moet wel stoer zijn'. Daar hebben de bouwers goed naar geluisterd. We kunnen er nu met z'n tweeen in. Naast elkaar. Stoer...! Lua Brisa, the building of
De watertoren wordt in mei 2007 een stuk hoger gemaakt. Ik dacht 'prima, dat is in balans met de rest'. Blijkt dat een hoge watertoren voor grote waterdruk zorgt. Wat klopt. We worden nog net niet onze douches uitgeblazen. Een prettige straal kortom...! Lua Brisa people, Piloto
Piloto bouwt nu nog mee aan het huis maar is kandidaat caseiro van Lua Brisa, in de toekomst verantwoordelijk voor onderhoud en techniek van het gedoe. Piloto heet eigenlijk Francesco, maar was als kind zo snel dat zijn nickname Piloto werd. Lua Brisa, the building of
We wilden bij de bouw zoveel mogelijk gebruik maken van wat er al was. We waren verliefd geworden op het oude huis, we wilden helemaal geen nieuw huis. 'Schrik maar niet van deze foto...', mailt Peter ons. We schrijven juli 2006...
Abonneren op:
Posts (Atom)